W niewielkiej miejscowości Długołęka, znanej z kaplicy Bożego Ciała, pielgrzymi od lat gromadzą się, by zyskać odpust. Historia tajemniczego odzyskania skradzionych hostii stała się nie tylko lokalną sensacją, ale przyciągnęła uwagę wiernych z całego Śląska, Czech oraz centralnej Polski. To wydarzenie, uznane przez Kościół za cud, jest zaskakująco powiązane z tragicznymi zdarzeniami we Wrocławiu, które dotknęły społeczność żydowską, a wszystko zaczęło się od plotek i wizyty znanego kaznodziei w stolicy Dolnego Śląska.
Jan Kapistran: Kaznodzieja ze znaczącym wpływem
W 1453 roku Wrocław odwiedził Jan Kapistran, franciszkanin i inkwizytor, zaproszony przez biskupa Nowaka. Jego gorliwe kazania oraz papieski mandat do walki z herezjami zdobyły uznanie mieszkańców. Dzięki jego wpływowi, wrocławianie chętnie poddawali się pokucie, co symbolizowali paleniem przedmiotów związanych z hazardem i próżnością na placu Solnym.
Dramatyczne wydarzenia w społeczności żydowskiej
Po przybyciu Kapistrana, sytuacja w mieście się zaostrzyła. Na przedwiośnie 1453 roku, według średniowiecznych zapisów, żydowska społeczność próbowała sprawdzić chrześcijańskie twierdzenia o obecności Chrystusa w hostii. Wrocławski woźny zgodził się dostarczyć hostię za znaczne wynagrodzenie. W tym świętokradczym akcie uczestniczył także pasterz z Oleśnicy oraz nauczyciel z Długołęki.
Skutki kradzieży hostii
Kradzież hostii i jej profanacja w piwnicy domu żydowskiego wywołały w mieście ogromne oburzenie. Pod wodzą Jana Kapistrana, władze wszczęły brutalne śledztwo, które doprowadziło do surowych wyroków. Żydzi oraz osoby zaangażowane w kradzież stanęli przed tragicznym wyborem między chrztem a śmiercią, co skutkowało spaleniem czterdziestu Żydów na placu Solnym.
Kaplica Bożego Ciała: Symbolem odrodzenia
W konsekwencji tych wydarzeń król Władysław Jagiellończyk zakazał Żydom osiedlania się w Wrocławiu. Długołęka zyskała renomę miejsca kultu dzięki opowieści o cudownym odnalezieniu hostii. W 1460 roku wzniesiono tam kaplicę, która stała się celem pielgrzymek. Każdego roku, czwartego tygodnia po Wielkanocy, pielgrzymi z różnych stron przybywali, a arcybiskup Krety zapewniał im odpusty.
Powrót tradycji pielgrzymkowej
Choć tradycja pielgrzymowania zanikła w czasie wojny trzydziestoletniej, w XVIII wieku odbudowany kościół w Długołęce ponownie stał się miejscem duchowego zjednoczenia. Nowa świątynia, z amboną i obrazem przedstawiającymi cudowne odnalezienie hostii, odzwierciedla dawną tradycję. Napis nad wejściem do kościoła, w języku polskim i niemieckim, podkreśla znaczenie pielgrzymów z Polski w tej historii.
Historia cudownego odnalezienia hostii w Długołęce oraz związane z tym wydarzenia we Wrocławiu, pokazują, jak religia i tragedia mogą się przenikać, wpływając na lokalne społeczności. Wspominając te zdarzenia, warto zrozumieć, jak ważną rolę w historii odgrywała wiara i jak skomplikowane bywały jej ścieżki. Dzięki odbudowie miejsc kultu, tradycja pielgrzymowania przetrwała, przypominając o dawnej historii i jej wpływie na współczesność.
Źródło: Starostwo Powiatowe we Wrocławiu